Gebeurtenissen

Maandagochtend 11 juli zitten Niels en Thirza nog vrolijk op en neer te dansen in hun bed bij het zien van ons. Later die ochtend hangt Niels weer de charmeur uit bij onze huishoudelijke hulp Diana. Tegen het eind van de ochtend is Niels wat moe en eet hij ook niet zo lekker. Die middag na het slaapje gaat hij mee op bezoek bij oom Fokke en tante Anna. Hij is wat bleekjes, lusteloos en moet spugen, maar speelt nog wel met van alles. Die avond thuis is Niels wat pips maar een lach kan er nog steeds af. We denken aan een buikgriepje en nemen zijn temperatuur op. Hij heeft geen verhoging. Later spuugt Niels nog een keer, we verschonen z'n bedje geven hem extra water en besluiten als hij de volgende ochtend nog spuugt de huisarts te bellen.

Dinsdagochtend vinden we Niels in een ondergespuugd bedje. Hij heeft wat vlekken op zijn wang en voorhoofd. We denken dat dat komt van het liggen in het spuug. We bellen de huisarts en kunnen 's middags langskomen. De huisarts onderzoekt Niels en Niels onderzoekt de spullen op de tafel van de huisarts. De huisarts vind geen indicatie dat er iets ernstigs met Niels aan de hand is. Hij drinkt nog, plast nog, heeft geen diaree, en ook geen verhoging. Die avond is Niels nog steeds pips en erg sloom, maar ook nu kan er nog een lachje af. Hij drinkt wel water maar moet ook weer spugen, dus we houden hem in de gaten. Die avond om negen uur vinden we weer spuug in zijn bedje en er lijken donkere vlekken bij te zitten. Het blijkt bloed te zijn. We besluiten direct om Niels naar de eerste hulp te brengen. Niels wordt in slaapzak in de auto gezet en het bespuugde dekje gaat mee. Bij de spoedeisende hulp zijn we vlot aan de beurt en de arts die Niels onderzoekt vertrouwt het toch niet helemaal en besluit de kinderarts in te schakelen. Met z'n drieën gaan we naar de kinderafdeling.

Terwijl we om half tien op de kinderarts staan te wachten valt Niels ineens flauw, zijn hoofdje rolt achterover en zijn ogen draaien weg. Ik schrik en ben blij dat ze direct reageren en hem aansluiten op de monitor. Alles lijkt weer te stabiliseren. Een zuster verteld dat de moeder er beter ook bij kan zijn. Ik bel Jantina, het is inmiddels kwart voor tien. Na wat stroeve communicatie via wegvallende telefoons is ze om tien uur in het ziekenhuis gearriveerd. Buurman Fred heeft haar gebracht en buurvrouw Gretha past op Thirza. Niels is nog steeds stabiel en we kijken toe hoe hij voorbereid wordt om naar de operatie kamer te worden gebracht voor verdere bewaking.

Dan gaat er ineens iets mis, zijn hartje stopt ermee. We kijken mee op de monitoren en proberen te ontcijferen wat er gebeurt. Er komt adrenaline aan te pas en er wordt hartmassage gegeven. Er wordt meerdere malen gestopt met de hartmassage om te kijken of zijn hartje weer gaat kloppen maar iedere keer geen gehoor op de stethoscoop. We moedigen Niels aan om te blijven, maar na zo'n 7 minuten proberen controleren meerdere artsen zijn hart. Helaas om 5 voor half 11 wordt Niels dood verklaard. We zijn radeloos. Hoe heeft dit kunnen gebeuren?

Woensdagochtend, na de opductie, is de voorlopige conclusie, dat Niels is overleden aan een darmontsteking. De uiteindelijke uitslag van het op kweek gezette weefsel, krijgen we over een paar weken te horen.

Het is voor Thirza en voor ons zo ontzettend wreed dat Niels zo plotseling bij ons is weggerukt. We hebben maar een jaar van hem mogen genieten. Hij was zo gewenst. Na zeven jaar op kinderen te hebben gewacht werden op 19 juli 2010 Niels & Thirza geboren.

Update:

Inmiddels is het Parecho virus gevonden en ook is de de bacterie Aeromonas caviae aangetroffen. Beide zijn alledaagse virussen. Er zat ook een beetje vocht achter zijn hart met ook daarin het Parecho virus. De uiteindelijk doodsoorzaak is een infectie met hevig verloop, waarom zijn lichaam er zo hevig op reageerde en andere kinderen hier amper last van hebben zullen we nooit weten.

Lief Nielsje,

We zijn meteen verliefd op je. Zo'n schattig, stoer klein mannetje van 46 cm met bungel armpjes en beentjes en nog met donshaartjes over je hele lichaam. De eerste weken bekijk je de wereld vooral met een kritische blik maar dan breekt er toch een glimlach door. En die glimlach werd een big smile die niet meer van je gezicht af te krijgen is. Eten was voor jouw nooit een probleem, maar naar bed gaan en slapen had je geen tijd voor. De wereld moest ontdekt worden. Elke ochtend als eerste gillen om je fles en daarna lekker naar beneden om te spelen. In het begin op het kleed, bij papa en mama op dansen op de buik terwijl we 'surfdude' voor je zingen. Daar moest je altijd hard om lachen.

Slaan en friemelen aan toetsenborden en afstandsbedieningen was meteen al een van je grootse hobby's. Je liet je altijd makkelijk verleiden tot een lach. Een kriebel op je buik, een spelletje pieba of daar komt een muisje aan gelopen zijn meestal al voldoende. Mensen aankijken met een scheef hoofdje en een glimlach was jou manier om ze te charmeren en dat werkte voortreffelijk.

Fysieke dingen vormen voor jouw een echte uitdaging. Je kon dan ook als eerste rollen en kruipen. Hiermee begonnen dan ook de drukkere tijden voor papa en mama. De waterbak van de katten was namelijk een onweerstaan object dat omgegooid moest worden om een zwemvijvertje voor jouw aan te leggen. Hierna konden papa en mama je weer helmaal verschonen. Gelukkig verraadde je jezelf door een grote "Argh" kreet uit te slaan als je de waterbak zag, hierdoor hebben we latere zwemfestijnen weten te voorkomen.

Bij het babyzwemmen kroop je daarentegen dan weer liever op de kant. Juf Anky heeft je nog meerdere keren van de kant geplukt om weer verder te gaan met zwemmen. Papa vond het wel knap dat je al het halve zwembad was omgekropen. Spetteren en spelen met andere kindertjes vond je ook erg leuk. Met staan was je ook de eerste. De barkrukken vormden een mooi handvat om jezelf aan op te trekken en vervolgens te verschuiven. Papa en Thirza werden zelfs een keer bijna geplet door een barkkruk die je omgooide. Bij al dit soort kattekwaad had je dan ook nog Thirza als partner-in-crime, die nadat we jouw eindelijk hadden verwijderd van de plaats delict, het nog een keer dunnetjes overdeed.

Jij en Thirza speelden graag met elkaar. Giechelend achter elkaar aan kruipen door de woonkamer en op de overloop. Lekker spetteren in bad en in jullie bedjes gillen en lachen. Speelgoed, slabbetjes en koekjes van elkaar afpakken. Elkaar aanraken, wat niet altijd even zachtaardig ging. En heerlijk samen bij mama op schoot boekjes lezen. En dan ging jij na vijf minuten er vandoor met het boekje.

Alleen spelen kon je ook heel goed. Lekker bij de vensterbank staan en naar buiten kijken, spelen met de babygym, balletjes, blokjes en je loopwagentje. Lekker slaan op de babytelefoon en de boerderijmuziekdoos om er muziek uit te krijgen. Je begon net de autootjes en het treintje te ontdekken, vooral de wielen vond je zeer interessant. In je handjes klappen had je ook net ontdekt. Tijdens het eten begon je er spontaan mee. En dan zongen we 'klap eens in je handjes, blij blij'. Je was dol op liedjes, zoals 'Op een grote paddestoel', 'Hallo meneer de Uil', 'Vader Jacob' en nog veel meer. De katten hadden grote aantrekkingskracht op je. Je vond het heerlijk om in hun vachten te graaien.

De grootste lol had je met deuren. Deuren waren voor jouw echt een wonderlijk ding. Eerst opengooien om aan de ene kant kijken en vervolgens naar de open deur kruipen om deze weer dicht te gooien. Dit spelletje kon je tijden volhouden. De eerste keer dat je zusje mee begon te doen schaterden jullie het allebei uit en werd het een groot pieba feest met z'n tweeën. Keukenkastjes werden ook al snel opengetrokken en de koekjestrommel werd ontdekt. Helaas voor jouw zijn we die deurtjes allemaal gaan beveiligen, je begreep er eerst niets van dat ze nu nog maar een stukje open konden.

Met geluidjes was Thirza altijd eerste, maar jij deed ze vaak iets later weer na. Je had vooral je eigen geluidjes en woordjes. Jij hield soms hele rede's met lange reeksen van 'Tatatata'. Ook de mysterieuze 'MMMM' werd vaak uitgesproken als je in bed stond te spelen. Overdag was je vaak een man van weinig woorden 'Gu' of 'Die' waren de uitdrukkingen die je gebruikte als je wat wilde hebben. Voor de rest sloeg je nog wel eens een enthousiaste 'Aaargh' kreet als je iets leuks zag zoals papa, mama, Thirza, een kat of de waterbak.

In mei ben je met ons op vakantie naar Rhodos geweest. Op de heenweg zat je bij papa op schoot in het vliegtuig. Op wat huilen bij het opstijgen en landen na ging dat voortreffelijk. Papa's dienblad met eten moest er wel aan geloven. Eerst wou je steeds het tafeltje op tillen maar dat hield papa vast. Toen zag je kans om het dienblad op te tillen en lag papa's eten alsnog op de grond. Ook probeerde je nog bij mensen die voor je zaten, waaronder mama, aan hun haren te trekken. Bij aankomst op het vliegveld wou je liever bij papa op de arm dan rondkruipen in de aankomsthal.

In het huisje had je alle deuren al snel ontdekt. Lekker koekjes eten en met Thirza, papa en mama stoeien en spelen op het bed. Spelen bij de kidsclub vond je ook geweldig, je kon al met twee handjes een kleine bal vasthouden. In het restaurant lekker mensen kijken. Iedereen vond jullie heel erg interessant. Jij met je mooi blauwe petje op. Bij toeristische attracties veranderden we door jullie vaak zelf in een toeristische attractie. Een groep Japanse en later weer Duitse vrouwtjes dromden om de kinderwagen. Op de terugweg in het vliegtuig sliep je lekker bij mama op schoot.

Je tandjes lieten even op zich wachten. Eind juni kreeg je eindelijk je eerste boventand. Je tweede kwam ook al door.

We hebben prachtige herinneringen aan je. Helaas komen er geen meer bij. Dit doet verrekte pijn. Thirza, papa en mama moeten nu zonder jou door het leven. Vrolijke, stoere charmeur. We missen je! We zullen jou nooit vergeten! We hopen dat je gelukkig bent waar je ook zijn mag. Net als bij ons. Pas je goed op je zusje? Bedankt voor het mooie jaar wat je ons gegeven hebt. We love you, sweet dreams en tot ziens.

Veel liefs, dikke knuffels en kusjes van Thirza, papa en mama

Begrafenis

Na de condoleance begint de dienst. We lezen de gebeurtenissen en het stuk over de 'Lieve Niels' voor. De foto's van Niels worden op de achtergrond getoond op onze tv die we bovenop een boekenkast hebben gezet. De boekenkast is gevuld met spulletjes van Niels en aangekleed met een stuk behang van de kinderkamer.

We nemen afscheid van Niels en sluiten zijn kistje.

We brengen hem naar zijn laatste rustplaats.

Papa plaats Niels in zijn grafje.

Het monumentje.